Kamienica zaprojektowana została przez Wacława Krzyżanowskiego (architekta, który zaprojektował też m.in. bibliotekę Jagiellońską i gmach AGH) dla Kazimierza Danka, który był cukiernikiem i właścicielem cukierni Europejska przy Rynku. Budynek z 1923 roku powstał jako „dom dochodowy”, co odnosiło się do okazałych, najbardziej eleganckich kamienic budowanych w prestiżowych lokalizacjach. Jest to neoklasyczna, pięciokondygnacyjna kamienica narożna, mocno dekorowana detalem architektonicznym. Po II wojnie światowej budynek był siedzibą Urzędu Bezpieczeństwa.
Nowocześni architekci lat 20. inspirowali się nowoczesną sztuką, przejmując jej abstrakcyjność. Niektórzy z nich odrzucali jednak całkowicie związek architektury z działalnością artystyczną, uważając za zadanie architektury wypełnianie materialnych potrzeb społecznych. Inni, jak Le Corbusier, uważali, że architektura staje się sztuką, gdy wybierze się najpiękniejsze formalnie spośród możliwych w pełni funkcjonalnych rozwiązań. W środowiskach nowoczesnych architektów powszechnie uważano, że architektura powinna podążać za nowoczesnością i krzewić nową kulturę.
Art déco był reakcją na secesję, wyrazem sprzeciwu wobec braku dyscypliny przestrzennej. Już w secesji pojawił się nurt projektowania masowych wyrobów przemysłowych, ale dopiero w okresie art déco podjęto się bardziej nowoczesnego projektowania, z myślą o funkcji i wpływie na fizyczne i społeczne otoczenie człowieka. Było to działanie świadome, próba stworzenia stylu na wzór tych dawnych, ale wybiegającego w przyszłość i z optymizmem szukającego wyrazu dla nowoczesności świata i rodzących się mass mediów. Sprzeczność polegała na tym, że twórcy art déco przykładali też wielką wagę do perfekcyjnego wykonania przedmiotu użytkowego – nie mogły być więc one tanie, ani dostępne dla szerokiej klienteli.